— Мяне хвалюе пытанне падрыхтоўкі кадраў: сёння рабочыя кадры і кадры на ўзроўні сярэдняй спецыяльнай адукацыі — найважнейшыя ў эканоміцы. І ўстановы накшталт нашай рыхтуюць такіх спецыялістаў. У Савецкім Саюзе сістэма прафтэхадукацыі існавала асобна, яна прагназавала, разглядала падрыхтоўку кадраў на шмат гадоў наперад, займалася ўмацаваннем матэрыяльна-тэхнічнай базы ўстаноў і цесна ўзаемадзейнічала з эканомікай. Цяпер такога няма. Але рана ці позна абавязкова вернемся да таго, як было раней. Бо без гэтага няма парадку. У асобных заходніх краінах розныя ведамствы і міністэрствы паспяхова займаюцца падрыхтоўкай кадраў для сябе. У іх ёсць свае адукацыйныя цэнтры, фінансаванне. На іх ляжыць адказнасць за якасць адукацыі і працаўладкаванне. Калі ўсё гэта гарманічна ўзаемазвязана, тады і вынік цудоўны. Без гэтага — праблемы. Вось невялікі прыклад. У краіне ёсць аўтаматызаваная сістэма падрыхтоўкі кадраў. Сельскагаспадарчыя прадпрыемствы павінны ўносіць туды свае заяўкі, а мы, адпаведна, заключаць з імі дагаворы. Але ў гэтай сістэме выстаўляюцца не ўсе прадпрыемствы. У адных праблемы з выхадам у гэтую аўтаматызаваную сістэму, у другіх інтэрнэту няма. А з нас патрабуюць, каб быў выразны баланс паміж тым, што выстаўлена ў гэтай сетцы, і дагаворамі. Мы павінны займацца якасцю будучых кадраў і выхаваннем, а на самай справе выконваем яшчэ шмат іншых абавязкаў, што адбіваецца на выніках. Мы шмат намаганняў прыкладаем да пошукаў мэтавікоў, як толькі пачынаецца новы навучальны год, працуем у гэтым кірунку. І ў нас, у адрозненне ад іншых, заўсёды на 20 жніўня план камплектавання ўжо закрыты. Пастаянна заклікаем моладзь ісці да нас, расказваем пра сябе. Гэта трэба рабіць, але не ў той вялікай ступені, у якой мы вымушаны гэтым займацца. Як і працаўладкаваннем. Мы пачынаем пра гэта клапаціцца, калі малады чалавек яшчэ на першым курсе. Трэба ж знайсці яму цікавую работу. Сёння існуе вялікі дысбаланс паміж тым, што павінна быць для маладых спецыялістаў, і тым, што ёсць. Не заўсёды ім аказваецца матэрыяльная і сацыяльная падтрымка, таму юнакі і дзяўчаты не спяшаюцца затрымлівацца на сваім рабочым месцы.

У краіне абавязкова павінен з’явіцца цэнтр, які будзе спецыялізавацца на прафтэхадукацыі, а ў абласцях — упраўленні па прафесійнай падрыхтоўцы кадраў. І там павінны працаваць спецыялісты з адпаведнай адукацыяй. Тады і куратарства будзе рацыянальнае. Наладзіцца прагназаванне падрыхтоўкі кадраў праз адпаведныя галіны эканомікі на шмат гадоў наперад. І матэрыяльна-тэхнічная база стане больш магутная і сучасная. Я не кансерватар, але лепш за тую сістэму падрыхтоўкі кадраў, што была ў Савецкім Саюзе, не прыдумаеш. Не трэба павялічваць колькасць чыноўнікаў, неабходна правільна арганізаваць працэс.

«Звязда». Нэлі ЗІГУЛЯ